Rootsville

Hageland Blues & Roots Night #3 Festival GC De Roos Glabbeek (24-03-2018) reporter & photo credits: Freddie & Paul info artists: Tensfield - Stef Paglia Trio - Hoodoo Monks (NL) - Ghalia & Mama's Boys (B/US) - Guy Verlinde info organisatie: Hageland Blues 'n Roots Night © Rootsville 2018

Hier in GC De Roos te Glabbeek gaat op zaterdagavond toch alweer de 3de edtitie van start van de 'Hageland Blues & Roots Night'. Ingewijden kennen dit festivals uiteraard als 'Meensel Blues', een festival dat in die hoedanigheid in onze contreien bekend stond als de algemene aftrap van het festival seizoen. Na een korte 'sabbat' periode herrees dit festival als een feniks uit zijn as en kon zo vanaf 2016 (report) doorgaan bij de buren in Glabbeek. Een editie toen met een weergaloos optreden van de Kameroen Roland Tchakounté, een bijzonder aimabel bluesman die we een eerste keer leerden kennen op 'Cognac Blues Passions' in 2007, een periode toen dit festival nog in het teken stond van de blues. Vorig jaar beleefden we hier in Glabbeek nog een geweldige apotheose met niemand minder dan Chris Bergson (report) en zo zijn ze hier klaar voor hun derde editie onder de noemer 'Hageland Blues & Roots Night'.

Sinds het ontstaan als 'Meensel Blues' staat de organisatie ervan bekend om het voortouw te trekken voor onze eigen bluesscène en ook op deze uitgave van 2018 mogen we niet minder dan 3 bands van eigen bodem verwachten. Ghalia zal evenwel aantreden met de Amerikaanse formatie 'Johnny & Mama's Boys' maar ook al vertoeft ze meer in New Orleans dan in Brussel toch is en blijft Ghalia een Belgische. Naast 'Tensfield', 'Stef Paglia Trio', en de afsluitende party met Guy Verlinde prijkt ook nog de Nederlandse formatie 'Hoodoo Monks' op de affiche.

Eerst even nostalgisch doen nu...om de roots en voedingsbodem van deze 'Hageland Blues & Roots Night' nog even in de spotlights te zetten gaan we een decennium terug in de tijd met de terugblik naar de editie 'Meensel Blues 2008'. Een editie met 'Size Matters', Chilly Willy feat Cora Lee, Kellie Rucker feat. The Hoodoogang en ook met de helaas op 31 december 2017 van ons heengegane P. Van Sant...(festival report)

Tijd nu voor de vernieuwde versie van dit festival en die vangt aan met de revelatie van de 'Belgian Blues Challenge 2016', met name Tensfield. Deze band hebben hun 'repetitie kot' in het Leuvense en bestaan uit Raffe Claes op gitaar, Koen Geudens aan de black & white keys en een ritme sectie bestaande uit drummer Jurgen Moelans en bassist Geert Zonderman, en zagen we de Geert nu niet met 'The Hoodoogang' aan de zijde van Kellie Rucker in het gezegende jaar 2008 ;-). De groep bestaat ondertussen reeds 5 jaar en hebben in 2016 nog een statement gemaakt door het uitbrengen van hun debuutalbum 'Freeze The Clock' (report). Vorig jaar stonden ze nog op Swing Wespelaar en 'Feeling Blues' te Genk.

Van deze 'Matt Schofield' adepten weten we dat ze volop aan nieuw materiaal aan het werken zijn en dus hopen we dat ze er hier vanavond op de 'Hageland Blues & Roots Night' al een tipje van de sluier komen op te richten. Vorige donderdag zagen we Raffe nog een hoogstaande 'guitar battle' uitvechten met Stef Paglia maar vandaag staan de spotlights gericht op 'Tensfield'. Met hun 'personal anthem', het nummer 'Up To Tensfield' worden de debatten hier vandaag geopend met o de eerste rij de 'stille hoop van de blues', de kids van deze 'jazzy four'.

Met 'Don't You Know What I Do' krijgen we al meteen eentje dat nieuw is en ja, zoals we het in de volksmond zeggen, we rijgen er 'goesting' van. Ook hun 'The Woodshack' heeft voor dit festival een lichte metamorfose ondergaan met als gevolg dat iedereen wel met aandacht staat te luisteren. Knap is dan ook een jazzy slow bluesje dat uitbarst van de kwaliteit maar waarvoor er helaas nog geen titel beschikbaar is...'The Hageland Blues' misschien? ;-). Met 'Providantial' zit het erop voor deze 'Tensfield' en door deze "Quality Blues' zijn we meteen bij de les.

Naast 'The Bluesbones' is er voor 'string bender' Stef Paglia uiteraard nog een ander leven en dat heeft hij met zijn eigen trio, de 'Stef Paglia Band'. Een digitaal schijfje als erfstuk is er voorlopig nog niet maar daar zijn ze volop aan bezig. We waren er in 2015 nog getuige toen hij in de singer-songwriter corner van 'De Loods' bescheiden zijn zangtalenten kwam etaleren, een namiddag waar hij het semi-akoestich er bijzonder goed vanaf bracht met nummers als 'As The Crow Flies' en Jimmy Cox zijn ‘Nobody Knows When You’re Down and Out’ uit 1923 (report). Ondertussen is ook zijn 'Trio' ingeburgerd met aan zijn zijde bassit Gert Schurmans en drummer Joel Purkess (Sean Webster) en zagen we hem als 'Stef Paglia Band' vorig jaar al aan het werk op Hookrock Indoor (report) en 'Rock 'n Ride' te Zepperen (report).

Openen doen Stef en zijn mannen met 'Cissy Strut' en al meteen voel je dat er hier een wel doordacht geheel op het podium staat. Nummers als 'Crush On You' en 'Blue Eyes' zijn van die orde dat menige blues rockers er op verliefd zouden kunnen worden. De stevige ritme sectie staan als ware fundamenten achter een Stef Paglia, een rots in de branding waarop hij kan rekenen en dat voel je aan hun nummers. In die mate zelfs dat aan het einde van deze 'Hageland Blues & Roots Night' we er met velen er over eens waren dat Joel Purkess als beste drummer zou kunnen worden uitgeroepen van dit festival...hoe? wat? geen 'Award' :-(

Daar waar we soms bij eerdere optredens van deze 'Stef Paglia Band' nog enigszins zouden kunnen gaan muggenziften is dit vandaag hoegenaamd het geval niet meer. Hier staat een volwassen Bluesrock Trio op het podium die op geen enkel foutje meer te betrappen zijn. Een geheel dat perfect in balans lijkt te zijn en dat doet hopen op de nakende CD die eraan zit te komen. We vergeven het Stef zelfs dat hij bij het meer dan goed in het oor liggende 'Dirty Woman' even een 'rifje' is gaan pikken bij de Stones maar daardoor missen we deze nog niet. De vettige swamp intro is top. Onnoemelijk respect dan nog voor het 'hemelse' instrumentaaltje 'Mystery Heaven'.

Met de derde band van vanavond wordt het tijd om even over de grens te gaan shoppen en zo komen we uit bij 'Hoodoo Monks'. Zij brengen een eigen gewaardeerde visie van hun blues en zijn hier in België nog niet al te vaak aan het werk geweest maar daar zal na vandaag wel vernadering in komen. Na vanavond kan je deze 'Hoodoo Monks' ook nog bewonderen op zaterdag 18 augustus op 'Swing Wespelaar'. De laatste keer dat ik ze persoonlijk heb kunnen bewonderen was op de 'Blues Traffic Live' in Beringe (NL) (report) maar daar konden ze dan weer het slechte geluid als excuus inroepen. Deze 'electrified monks' bestaan uit Papa T (vocals & harmonica), Benito Burnette (guitar) en Pit Maypole als 'The Black Mambo Boogie' (drums).

Meteen shaken en jumpen geblazen wanneer deze 'Doodoo Monks' hun rauwe blues 'n boogie op ons loslaten waardoor de danslustigen als bij wonder de weg naar voren hadden gevonden. De rauwe harmonica grooves van 'Papa T' doen rillingen ontstaan en de jungle beats van Benito Burnette en Pit Maypole maken het geheel compleet, dit is 'Black Mambo Boogie'. Het moet het ego van deze 'Hoodoo Harper' toch strelen wanneer een Johnny Mastro uit de 'green room' komt om dit te aanhoren. Van 'Boogie Chillen' tot Little Walter's 'Mellow Down Easy', de sound van deze 'Hoodoo Monks' doet de zaal in een flow komen waardoor het voor dit festival nog moeilijk kan fout lopen.

Zelfs met 'Down To New Orleans' rollen deze 'Hoodoo Monks' hier de rode loper uit voor de daaropvolgende Ghalia & Mama's Boys'. Bo Diddley's zijn 'Who Do You Love' in de geest van een Ronnie Hawkins & The Band doet de zaal hier op zijn grondvesten daveren met als ware apotheose een streepje Lester Butler. Graaf zulle!

Tijd voor de grote kanonnen van deze 'Hageland Blues & Roots Night' en zo komen we uit bij 'Ghalia & Mama's Boys feat. Johnny Mastro'. In navolging van het bij 'Ruf Records' uitgebrachte album 'Let The Demons Out' (report) beginnen ze hier voor de Lage Landen aan de aftrap van een uitgebreide 'tour' langsheen festivals als deze 'Hageland Blues 'n Roots Night' maar ook nog op de American Deep South Night (30-03), Goezot in 't Hofke (03-06), Hookrock (30-06). Solo zal Ghalia nog aantreden op de 20th Anniversary Edition van Oetslovenblues zaterdag 4 augustus. Op het einde van vorig jaar hielden ze nog een meer dan uitgebreide try-outs op diverse plaatsen in België, zoals in Mechelen (report), Brussel en Halle. Naast Ghalia krijgen we dus ook de ons vertrouwde 'Mama's Boys' met Smokehouse Brown, Dean Zucherro en de Europese drummer van de band, Christophe Gaillot. En jawel, den Johnny is er ook bij.

Openen doen 'Ghalia & Mama's Boys' hier op deze 'Hageland Blues & Roots Night' meteen met de titeltrack van hun album 'Let The Demons Out' en wordt het voor diegene die deze band in deze bezetting nog niet hebben gezien even aftasten met de donker New Orleans voodoo van Ghalia. Meteen maar de beuk erin zullen ze gedacht hebben en meteen komt het rockin' gedeelte van deze Ghalia boven met 'Hoodoo Evil Man' en zet de zaal in vuur en vlam. Ontegensprekelijk deze 'Ghalia & Mama's Boys are on fire...'4AM Fried Chicken' maakt dat de laatste twijfelaars werden overtuigd.

Tijd dan voor de 'real thing', maar alvorens ze aan 'Addiction' beginnen krijgt Ghalia de slide als een ring om haar vinger geschoven door de ridderlijke Smokehouse Brown waardoor toch een klein moment van hilariteit zich meester maakt van deze 'Hoodoo Girl'. Eenmaal de donkere slide zijn intrede doet worden we allen bevangen in de ware sfeer van de 'swamp blues'. Beklijvend is wanneer Ghalia en Smokehouse in dit nummer een 'slide battle' aangaan ondersteund door de howlin' harp van Johnny Mastro. Way deep down in the south!!!

Ook met hun aanstekelijke 'Hiccup Boogie' tonen Ghalia en deze Mama's Boys dat met deze samenwerking een nooit te verbreken verbond is ontstaan en dat kunnen we enkel en alleen maar toejuichen. Uit alle respect mag maestro Johnny ook een nummer voor zijn rekening nemen en komt hier iedereen under a spell'. Na de onbeantwoorde vraag van 'Have You Seen My Woman' waarop Ghalia weerom alle registers opentrekt gooien ze de beur er weer in met 'All The Good Things Baby'. De 'grand finale' komt er met 'Tough Lover' en een alles gevende 'Ghalia & Mama's Boys'. Mmm, you got me sweatin', Ohh, yeah you got me shakin' girl...

Party-time nu en daarvoor geven ze het woord aan niemand minder dan 'Guy Verlinde & The Mighty Gators'. Guy Verlinde als afsluitende band zetten doe je niet zomaar. Nee, het is een garantie om er op een nachtelijke blues night nog eens alles een laatste keer eruit te persen. Ook deze Guy Verlinde is samen met zijn 'Mighty Gators' aan een opmerkelijk verjaardag toer bezig. Teveel concerten om op te gaan noemen maar naast het afsluiten op BE-Mine Blues op 10 juni is er zeker ook de 'Birthday Bash' in de Roma op 7 juni met medewerking van o.m. Ian Siegel, Ina Forsman, Nico Duportal, Richard van Bergen, Doghouse Sam en Tiny Legs Tim. Vorige week deden ze nog de deur dicht op de 'Southern Blues Night' in Heerlen (report), en om de kers op de taart te zetten brachten ze als orgelpunt dit jaar hun verjaardag album 'X' uit (report).

'Powered By The Blues, dat zijn ze, dat zingen ze, en zo beginnen deze Guy Verlinde & The Mighty Gators' aan het laatste deel van deze 3de editie van 'Hageland Blues & Roots Night'. We kunnen deze Guy Verlinde al bijna als een oud gediende van de Belgische blues scène gaan aanzien maar dat doen we niet want in het 'plurale tantum' van deze bluesman gaat er nog zoveel om dat er nog veel moois zit aan te komen. 'Me and My Blues', yep zo kunnen we het natuurlijk ook stellen en zo zijn we vertrokken voor een onwaarschijnlijk orgelpunt van deze 'korte' nacht.

Uiteraard staan alle 'die hards' hier te wachten op de ambiance maker 'Soul Jivin' maar zonder meer ook op het onweerstaanbare 'Ain't No Sunshine' met het stukje onmisbare Marley erin verwerkt. Hemels toch! Het zou Guy Verlinde niet zijn als hij niet enkel aanwezige muzikanten laat meedelen van het succes en zo raken Stijn Bervoets en Stef Paglia verstrengeld in een waanzinnige 'guitar battle' op de 'national hymne' van de Missy Sippy. Blues ten top en of dit nog niet genoeg is mag de voormalige frontman van Chilly Willy en Stef Paglia hun samen met deze Guy Verlinde & The Migthy Gators zich een allerlaatste keer uitleven op Slim Harpo's 'Shake You Hips'...alleeeeeeeeeeeeeees geven!

Bedankt aan de organisatie van deze 'Hageland Blues & Roots Night' en de talrijke positieve reacties moeten zeker en vast een hart onder de riem zijn. We kunnen ons uiteraard niet inbeelden wat Rudy meemaakt, maar sterkte en blijven vechten man...Dit succes is ook het uwe.